Mahigit isang taon noong huli akong nakapagsulat sa blog ko.

Ang daming nang nangyari -- halo-halo. 

Pero sa tingin ko naman, sa panahong ito, magkakaroon na ako ng sapat na oras para harapin ulit ang pagbablog.

Kung tutuusin, hindi ako nagsusulat para lang sa iba, para may magbasa, o para magpasikat ng libog. Nagsusulat ako dahil maraming bagay na mahirap sabihin pero madaling ikuwento lalo na kung kakaiba ang pananaw ko kumpara sa iba.

Hindi rin ako malibog na tao na kung tuwing tatamaan ako ng ka-horny-han doon lang ako magsusulat. nagkataon lang siguro na nabiyayaan ako ng makamundong pag-iisip na minsan kahit sa jeep, mabilis umaandar ang utak ko.

May talino rin naman akong taglay kahit papaano.

Hindi ko kayang sumabay sa mga batikan at matagal nang nagba-blog at wala rin akong balak humabol.

May magbasang blog ko o wala, alam kong isang imahinasyon, karanasan o pangarap nanaman ang naisambulat ko at di na kailangang magtiis sa pagtitimpi dahil kung ikukuwento ko to kahit kanino, walang makakasakay.

Mabuhay kayo!

Mabuhay ang Mani ko!